De derde catecheseles

De derde vlucht met Titus

15/02/2020 ... 

door de hevige wind vlogen ze nieuwsgierig heen en weer op de rug van Titus richting het grote dierenbos. Hij had hen net als de vele andere diertjes uitgenodigd voor "het lentefeest", iedereen was welkom! 5 dagen had de uilenfamilie gewerkt aan een reusachtig mooi gedekte tafel met paarse en witte bloemetjes, donkergroen mos en slingers van voorjaarsblaadjes. Ieder dier bracht wat mee naar het feest ... herten en reeën brachten dennenappeltaart, eekhoorntjes wat bronwater, vogeltjes knabbel-takjes, konijntjes bessensap ... en de 12 vriendjes hun goed humeur. Vuurvliegjes maakten feestelijk een lichtdans boven de tafel ... en voor het smullen, hield onze wijze uil, Titus, een lange speech ... Hij dankte alle aanwezigen en vroeg iedereen dankbaar te zijn voor al het mooie dat we zomaar krijgen, hoe we ons iedere dag moeten laten verwonderen en iedereen helpen waar nodig (zoals zieke diertjes, mensen,...). Tot slot drong hij er vooral op aan niet te vergeten hoe hard we elkaar nodig hebben en hoe belangrijk is verdraagzaam te zijn. Een speech van Titus om eens bij stil te staan. 

Een geweldig gezellig feest dat de vriendjes deed wegdromen naar hun grote dag en al peinzend aan hun eerste speech ;)

Zoals de diertjes iets meebrachten naar het feest, zo leerden de ze dat tijdens iedere eucharistieviering ook mensen verschillende dingen (offers) naar het grote bureau (altaar) van de priester brengen, om zo God te danken (De offerande). Deze offers zijn 4 gaven zoals "brood, wijn, bloemen en een kaars", elk met zijn betekenis. Titus nodigde hen dolgelukkig uit om met die 4 gaven het “Titus-offer spel" te spelen. Hun opdracht was deze zo snel mogelijk bij het altaar te brengen voordat Judas de kans zou krijgen de priester te ontvoeren. “Spannend” ... maar samen lukte het hen en kregen als beloning een lekkere snoep hostie (neen, geen oester). Zo oefenden ze al eens hoe deze juist moet worden gegeten op hun grote dag. ("Wat was dat toch niet evident":))

Weet je ... dat God geen smartphone, Ipad, of laptop heeft? Hoe kunnen we dan met hem praten als we het eens wat moeilijker hebben, triest of gelukkig zijn? Zo hoorden ze dat God ons overal en altijd kan horen zelfs wanneer ze stil zijn, fluisteren of zingen. Bidden (=spreken tot God) kan in eigen woorden, in verschillende talen of met woorden die al heel oud zijn. Net zoals het gebed " Het Onze Vader", hiermee bidden we met de woorden die Jezus aan zijn vrienden leerde. Dat oefenden ze dan ook enkele keren.

Titus vertelde nadien boeiend over zijn bijzondere woonplaats. Uit zijn kerktoren kan hij in de kerk steeds verschillende mensen zien: jong, oud, rijk, arm, ziek en gezond ... Hij hoort hen samen zingen en stil zijn. Wat hij zo geweldig vindt is wanneer de priester vertelt over “Het laatste Avondmaal” en over Jezus die zichzelf geeft in brood en wijn. Dan ziet hij dat alle mensen stil blijven rechtstaan en er soms een belletje rinkelt. Maar na die stilte zingen ze een communielied. Ook zij oefenden luidkeels en met veel plezier “Broodnodig” van Kapitein Winokio. Zingend en dansend sloten we het lesje weer af.

"OEHOE OEHOE" ...  nog ... dagen tot de grote dag ...